nugter.nl

De site van de familie Nugter

Emigreren naar Australie

emigreren naar australieMet tienduizenden gingen ze in de jaren vijftig en zestig weg uit het bedompte, verarmde Nederland. Het ruime, gastvrije Australië tegemoet. Met weinig geld en nog minder kennis van de Engelse taal. Het leven Down Under bleek hard. Een derde van de emigranten kwam teleurgesteld terug. Integreren met hindernissen, in Andere Tijden. Een land van melk en honing, dat was het beeld dat de voorlichtingsfilms in de jaren ’50 en ’60 moesten oproepen. In Australië had je alles dat in het bedompte Nederland niet te vinden was: goddelijk warm weer, dat op de eerste plaats, met bijbehorende overvloedige barbecues, riante huizen met grote grasvelden rondom, auto’s, en toch nog overal ruimte en onbedorven natuur, en natuurlijk banen voor het opscheppen.

Potentiële emigranten keken ongetwijfeld verlekkerd naar de beelden; wie zou zich niet zo’n leven wensen? Misschien is iets van dit verlangen naar overvloed, durf en welvaart navoelbaar door het menu te lezen van het galadiner dat op 31 januari 2006 in de Ridderzaal werd voorgezet aan een keur van hooggeplaatste gasten ter viering van de 400-jarige relatie tussen Nederland en Australië: krokodillensaté uit de Outback, verse Baramundi steak en Pavlova meringue, vergezeld van de beste Australische wijnen, alles rechtstreeks ingevlogen. Wie loopt daarbij niet het water in de mond? Wie had niet aan die tafel willen zitten? Maar de gasten aan het diner hebben ongetwijfeld niet lang stil gestaan bij de mijlpaal waardoor er iets te vieren viel: de eerste kennismaking tussen beide landen. De relatie tussen Nederland en Australië is immers niet zo warmbloedig van start gegaan als de grootscheepse viering en de exquise gerechten doen vermoeden. Wanneer de kapitein van het VOC-schip Duyfken in 1606 als eerste Europeaan het Australische schiereiland Cape York verkent, is zijn conclusie: niet interessant genoeg voor de VOC. En dus laat hij de rest van het onbekende continent verder links liggen. Het is wat menig emigrant in de vijftiger en zestiger jaren, gelokt door de voorlichtingsfilms, bij de eerste kennismaking ongetwijfeld ook had willen doen. Weg. Retour op de boot. Terug naar Nederland. Maar meestal kon dat niet. Zij bleven op het onbekende continent en moesten vechten voor een bestaan dat misschien na heel veel jaren in de verste verte een beetje op de voorlichtingsfilms ging lijken.